Sylwester #przerwanysenkornagi

Dziwny to czas, kiedy większość populacji na planecie Ziemia świętuje swoje własne przemijanie. Z czego tu się cieszyć, pytają sceptycy, z własnego przybliżania się do śmierci? Kiedy masz dwanaście lat, masz to gdzieś. Kiedy masz dwadzieścia dwa, masz to nadal gdzieś; rozglądasz się za imprezą, która uwiarygodni to twoje gdzieś. Kiedy masz trzydzieści dwa, już tak nie brykasz przy odpalaniu szampana, więcej gadasz, pouczasz, dywagujesz. Jesz i śmiało się upijasz czy co tam innego preferujesz, jeśli zależy ci na szybkim eskapizmie. Kiedy masz czterdzieści dwa, udajesz, że ani cię to cieszy, ani grzeje, ale dobra, świętujemy ten, niestety, nowy rok! Więc się bawisz. Nie chce ci się długo gadać, wolisz przejście do konkretów, z tańca do kielicha i z powrotem. Kiedy masz pięćdziesiąt dwa, niby w tym uczestniczysz, jednak duchem będąc zupełnie gdzie indziej, wznosisz swoje własne, egzotyczne toasty, drżąc, czy twoja wątroba podoła kolejnym godzinom podczas tego niby szczególnego dnia. Kiedy masz sześćdziesiąt dwa, w tym momencie kończysz czytać ten tekst, mówiąc:

— Odczep się, panie! 

Nowe opowiadanie - Brązowa planeta

Dystopia BRĄZOWA PLANETA w nowym numerze WAKAT (3/2019)

Komandor X_045/52-08 już od kilku prominut spogląda przez ogromną szybę międzygalaktycznego kosmopromu g+77 na punkcik pomiędzy Marsem a Wenus. Tak Ziemianie nazwali te planety – na cześć rzymskich, a tak naprawdę greckich bogów, informowały skrypty uwierzytelniające 4 Wymiaru, rodzimej galaktyki komandora. Ci Ziemianie! Zawsze wszystko sobie komplikowali, nawet w tym przypadku, wymyślając zbędne łacińskie zamienniki dla greckich oryginałów, czyli Aresa i Afrodyty. Ziemianie i ta ich planeta, zaraz po Marsie, a przed Wenus. Średniej wielkości, za to z dużym problemem.

Andrzejki #przerwanysenkornagi

Podobno dla katolików (hello, są tu jeszcze jacyś?) Andrzejki to ostatnia okazja w danym roku do hucznych zabaw przed czterotygodniowym Adwentem. Czyli rzekomym czasem refleksji (zakupów) oraz przygotowań (zakupów) do świąt Bożego Narodzenia (czyżby?). Andrzejki to taki nasz słowiański Halloween na lajcie, tylko sfokusowany na wróżbach, czarach-marach, swawolnych zabawach. W tym roku Andrzejki idealnie dla branży klubowo-restauracyjnej przypadają na weekend. Zapowiada się niezłe koszenie hajsu w ten weekend, uważajcie więc czytelnicy Zupełnie Innej Opowieści. Jak kraj długi i szeroki, terminale będą pracować bez wytchnienia do samego rana. Płatności zbliżeniowe zrobią wszystko, co w ich mocy, by wyrobić najlepsze wyniki. Zważywszy na naszą geopolityczną mizerię i niepewność ekonomicznego jutra, dobre i to. Zwłaszcza dla PKB, kiedy ponownie, niekoniecznie nieszczęśliwym trafem przy urnie wyborczej znów rządzą nami banasiowcy oraz inni chłopcy z narodowo-katolickiej ferajny. 

Fragment nowej prozy

Oto jej kara. 

Prostacka kara za mieszanie związków wysoce niezdrowych. Za weekendowe bankiety, wtorkowe rauty, czwartkowe fety. Za śmietanki towarzyskie, kefiry rozrywkowe, maślanki rozpustne. Za lajfstajlowe kokainki, spotifajowe amfetaminki, klubowe ememdaemki. Za bizantyjskie aperole, taktowne dżiny, hałaśliwe tequile, przyciszone bourbony, milczące whiskacze, pokrętne retorycznie wina. Za dwulicowe drinki, prostojebne shoty. Za całe uniwersum rozwydrzania i popuszczania sumienia.

Marsz Niepodległości #przerwanysenkornagi

Zbierając materiały do powieści „Berlinawa” (2014), niebezpiecznie często musiałem zanurzyć się w odmętach szaleństwa tych wszystkich ludzi wątpliwego czynu. Jak oni się podniecali, jak wszystko w nich wzbierało, kiedy tatuowali sobie na nadgarstku 18, na piersi 88 albo na plecach ukochaną, wręcz magiczną swastykę zakamuflowaną dla niepoznaki w celtyckich symbolach. Taki napieprzający lans, krew i honor, wkurw i jebnięcie, tak mniej więcej. 

O powieści CIĘCIA w Stolicy

Paweł Dunin-Wąsowicz odkrywa w STOLICY [nr 6(2325)] książki o Mordor Na Domaniewskiej Są i CIĘCIA, powieść z 2011, kiedy jeszcze Mordor nie nazywał się Mordor.cAle coś wisiało w powietrzu...

Bizancjum #przerwanysenkornagi

Nowy felieton z cyklu
#przerwanysenkornagi
dla Zupełnie Inna Opowieść

Uprzedzając potencjalne, choć słuszne w tym kontekście heheszki, na pewno nie chodziło nam przy okazji o „polskie Bizancjum wstydu”, czyli nawiązanie do przedstawicieli narodowej prawicy, która cztery lata temu po dorwaniu się do władzy umiłowała sobie bizantyjskie jej sprawowanie, a więc bizantyjski autorytaryzm, kordony ochroniarzy, wystawne przyjęcia, misiewiczowanie, loty samolotami na narty, kamienice rozpusty i wiele, wiele innych, niecnych przyjemności na koszt podatnika (którymi kiedyś zajmą się komisje śledcze i uczciwi, niesterowani politycznie prokuratorzy), opłaconych dla niepoznaki mizernym socjalem dla naiwnego elektoratu, który roi sobie, że też jest częścią tego Bizancjum. 

Hymn Polski wyborczej

Jeszcze Polska nie zginęła,

Kiedy głosujemy,

Co nam banda z prawa wzięła,

Kartką odbierzemy.

Marsz, marsz Opozycjo

Zawsze za Euro-Polską,

Aby żaden wschodni modem

Nie rozłączył cię z narodem.

Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,

My Polacy stawiamy na jedną kartę,

Dał nam przykład Wałęsa, Mazowiecki,

Jak skutecznie zwalczyć model sowiecki. 

Marsz, marsz Opozycjo

Zawsze za Euro-Polską,

By nigdy więcej pisowiec

Nie widział w tobie stada owiec.

Jak Opozycja od Gdańska do Krakowa

Przed bandą cyników już się nie chowa,

Dla ojczyzny ratowania

Konstytucję nam ochrania.

Marsz, marsz Opozycjo,

Kto nie z tobą, ten jest glizdą,

I chociaż to niegrzeczna wstawka,

Dzisiaj wiemy: wolność to nie zabawka.

Już tam ojciec do swej Basi

Mówi zapłakany -

Słuchaj, trzeba, by wygrali nasi,

Inaczej rządzić będą barany.

Marsz, marsz Opozycjo,

Nie zatrzymuj nas, policjo,

Nie bądź za Polską uprzedzeń, Polską marną

Patrz: idziemy po wolność, Polskę normalną!

Brzeska nie umiera #przerwanysenkornagi

Nowy felieton z cyklu
#przerwanysenkornagi
dla Zupełnie Inna Opowieść

Wyobraźmy sobie taką sytuację. A.D. 2019, w zwodniczej otulinie jesiennego zmroku zaczepia przypadkowego przechodnia ów praski, na poły legendarny, jeszcze żywy żul; już li tylko żałosny, dygoczący resztkami witalności żulczyk, wręcz żulczątko. Zaczepia ze spontanicznej nienawiści do wszystkiego: przedstawiciela innej rasy, innej narodowości, o odmiennym niż tutejsze stroju – bez znaczenia, ważne, że przed nim panoszy się jakiś inny, LGBT czy wrogie antynarodowe dziwactwo, jak głosi władza i jej usłużni „boye”, biskupi. Żul jeszcze nie rozpoznał, kto on kogo, więc dalej brnie: - Dawaj, kurwo, kasę!

Nowe opowiadanie - Kapsuła

Dystopia KAPSUŁA w nowym numerze WAKAT [44-45 (1-2/2019)

Siedzę, patrzę, nic nie robię. Nie mogę, choć chciałbym.

Nie pozwala mi na to umowa między mną a CreationHub, firmą produkcji kreatywnego kontentu informacyjnego i marketingowego. Jeszcze pięćdziesiąt kilka lat temu nazywano takie organizacje ekonomiczne agencjami reklamowymi. Jednak słowo „agencja” zmieniło swoje znaczenie, nadużywane przez mniej znaczące przedsiębiorstwa. Więc branża w ramach szukania nowej, wartościującej tożsamości wymyśliła sobie inne, bardziej stosowne określenia, które stopniowo przyjęły się w lingwistycznym uniwersum.

Kiedy aplikowałem na stanowisko kreatora kontentu, wiedziałem, że kiedyś to zajęcie nazywało się copywritingiem. Praktyka wymagała jednak zdolności na poziomie co najmniej Leonarda da Vinci, elastyczności i wszechstronności, bez względu na rzeczywiste możliwości czy poziom talentu danej jednostki biologicznej. Copywriter to był właściwie nikt, producent słów jakich wielu, natomiast kreator kontentu, wyrażenie mające swoje korzenie w wymyślaniu postów w raczkujących na początku dwudziestego pierwszego wieku social mediach, bardziej odpowiadało współczesnym wymaganiom.

Algi #przerwanysenkornagi

Nowy felieton Algi z cyklu #przerwanysenkornagi na Zupełnie Inna Opowieść

Przyznam, dopiero z wiekiem nauczyłem się w przypadku własnego pisania, by zatrzymywać się zdecydowanie w miejscu, kiedy tylko tracę wiarę w nowy projekt. Nie przyklejać się za wszelką cenę. Od kilku lat boję się rozgłaszać, zwłaszcza z detalami, nad czym pracuję. Tylko szczątkowe informacje. Bo może się okazać, że wbrew największej pewności siebie, nagle ją stracę i porzucę dotąd wykonaną pracę. Nie chcę być autorem, który bezrefleksyjnie produkuje powieści jedną za drugą. Za dużo mnie to zdrowia i zaangażowania kosztuje, by inwestować czas w półsprawne dzieci-książki. Zależy mi po darwinowsku wyłącznie na tych, które niejako nie przepadną podczas dalszej pracy. Wykażą, że mają potencjał, a ja razem z nimi.

StarośćApp #przerwanysenkornagi

Nowy felieton (precyzując, "felietonowela") StarośćApp z cyklu #przerwanysenkornagi na Zupełnie Inna Opowieść

W odbiciu patrzył na mnie jak nigdy nic jakiś gość, dziadek, okropnie jak to dziadek stary, przypominam brzoskwinię, pozostawioną na dwa tygodnie na parapecie, oczka za okopami zwiotczałych powiek, kaniony bruzd na policzkach, galaretowate podgardle, z którego wyparował cały tłuszczyk dotychczasowej witalności. Słowem, jeśli dożyję i nie urządzę się niezdrowym odżywianiem czy innymi używkami, taki mniej więcej ja za kolejne czterdzieści kilka lat. U kresu sił, udający, że mijane witryny zakładów pogrzebowych to zakamuflowane kluby odnowy biologicznej, ale akurat nie chce mi się tam wstąpić, mam inne fascynujące zajęcia.

Wywiad dla DUOLIFE MAGAZINE

Wywiad dla pisma DUOLIFE MAGAZINE, nr 2/2019 (8)

Literatura to permanentna wojna, na której tylko nieliczni wygrywają finansowe bitwy

Hulaj, fabuło #przerwanysenkornagi

Nowy felieton Hulaj, fabuło z cyklu #przerwanysenkornagi na Zupełnie Inna Opowieść

Nadchodzą gromadnie (a właściwie nadjeżdżają) jak kiedyś pierwsze smartfony. Z roku na rok będzie ich więcej i więcej, coraz nowocześniejsze, rozbudowane kreatywnie o nowe funkcje, o których nawet Elon Musk nie śmie jeszcze marzyć. Wokół nich powstaje paralelnie potężny ekonomiczny ekosystem, z medialnymi platformami, farmami fanów, produktami dodatkowymi, tymi wszystkimi niezbędnymi gadżetami, które „sprawią, że długo będziesz cieszyć się dodatkową przyjemnością”, jakby to był jakiś klub dla hedonistów, a nie poniekąd zwyczajna, stara dobra hulajnoga. Pewnie niedługo pojawią się (lub już są) poradniki pt. „Z hulajnogą w miejskiej dżungli”. Albo „Vademecum hulajnogisty w każdym wieku”, jak radzić sobie z wielopoziomową amortyzacją swojego pojazdu. Nie mówiąc o dopiero powstających pakietach ubezpieczeń OC dla prowadzących e- hulajnogi, „Ubezpiecz mieszkanie/daczę/samochód, a NW dla swojej e-hulajnogi dostaniesz za połowę ceny”, coś w tym ofertowym rodzaju. Uwagę warto zwrócić na konkretną fuchę ładowacza e-hulajnóg, zwanego chargerem lub juicerem, jego sytuację pracownika najemnego, gotowego do pracy zazwyczaj wieczorem i w nocy.

Lato is coming? #przerwanysenkornagi

Nowy felieton Lato is coming? z cyklu #przerwanysenkornagi na Zupełnie Inna Opowieść

Lato jest diaboliczne. Oferuje ogrom atrakcji, które osłabiają bystrość umysłu. Tych, co go oczywiście mają. Lato rozbiera, promując seksapil na siłę. Począwszy od krótkich spódniczek pozbawionych poprawności politycznej, a skończywszy na bikini bezwstydnego rasizmu. Lato tak po prostu ma, gardząc wszelkimi kremami na promieniowanie tolerancji. 

Radek z Radomia #przerwanysenkornagi

Nowy felieton Radek z Radomia z cyklu #przerwanysenkornagi na Zupełnie Inna Opowieść

W 2023, zgodnie z jedynie słuszną interpretacją nowej, lepszej konstytucji, anulowano wybory parlamentarne. Po co nadwyrężać PKB męczącymi, kosztownymi kampaniami, skoro obecna władza działa dobrze, rządzi w najlepsze i nie ma sensu zastępować jej jakimiś podejrzanymi typami z opozycji? Zresztą jakiej opozycji? Raczej jej resztkami, pozbawionymi wszelkich dotacji i dostępu do mediów, nawet tych cyfrowych dzięki specustawom antywichrzycielskim.

Misiaczki #przerwanysenkornagi

Misiaczki - pierwszy felieton z nowego cyklu #przerwanysenkornagi na stronach portalu literacko-kulturowego Zupełnie Inna Opowieść

No ale co to za ludzie, ci księża? Powszedni jak chleb, a nietuzinkowi jak wieloskładnikowa kanapka na bazie tego chleba. Panowie w czarnych szatach na straży domniemanej dobrej nowiny, rycerze niezłomności. Czyżby? Tak ich od początku urabiają, tak sami się również urabiają, że zaczynają wierzyć, że na wszystkim się znają, wszystko ogarniają niczym prawicowe internetowe trolle. Amen i basta. Nie można z nimi dyskutować. Uwielbiają owieczki przytakujące bezkrytycznie ich bajaniu. Jeszcze chętniej łykają niecenzuralne wyznanie grzechów. Żadnych sublimacji w tej męczącej profesji oprócz paru bardziej wyedukowanych kolegów, których świecki system kształcenia jakimś cudem uchronił od definitywnego utopienia się w tym mentalnym bagnie. Ci zazwyczaj robią jako kontrapunkt dla codziennego zepsucia kościoła, tak zwani „dobrzy księża”. Owieczkowo patrzy im z oczu, intencje mają szlachetne, nie zmienia to jednak faktu, że reprezentują krzyżowców, którym wypowiadamy wojnę i ostateczny Grunwald.

2029 - repremiera

10 stycznia 2019 w nowym numerze Wakat (4/2018, 43) pojawiło się premierowo nowe opowiadanie, dystopia "2029". Trzy dni później podczas "Światełka do Nieba" 27. Finału WOŚP w Gdańsku doszło do niewyobrażalnej zbrodni na wybitnym prezydencie i wielkim człowieku. Treść oraz przesłanie "2029" nabrały dodatkowego sensu. Oby nigdy nie nastąpiło to, co przedstawia. Oby nigdy więcej nie wydarzyło się nic podobnego jak 13 stycznia Może to myślenie życzeniowe, może to idealizm, ale tym niemniej tego typu literatura, w roku wyborów i w ogóle dalszej przyszłości Polski, nie może udawać ugodowej owieczki przed drapieżnikiem autorytaryzmu, ksenofobii i nienawiści, który od trzech lat pożera nasz kraj. Poznaj "2029" i odpowiedz sobie, czy chcesz żyć w takiej lub podobnej przyszłości, która już za chwilę może być teraźniejszością. 

2029

Nowe opowiadanie 2029 w najnowszym numerze pisma Wakat