Życzenia #przerwanysenkornagi

 

Dlatego warto zaproponować parę życzeń dających energię. A jeśli nie dadzą, to przynajmniej stworzą iluzję, że można choć przez chwilę poczuć się wyróżnionym. Lepiej coś niż nic. „There ain’t no such thing as a free lunch”, słynne zdanie autorstwa Roberta A. Heinleina w powieści Luna to surowa pani (a spopularyzowane przez ekonomistę Miltona Friedmana), czyli „Nie istnieje coś takiego jak darmowy lunch”. No dobra. Ale są za to darmowe życzenia!

Literacka polecajka na Gwiazdkę

Tutaj cały tekst.
 

Katar #przerwanysenkornagi

 

O Katar zahaczyliśmy swego raz przelotem do Bangkoku, ale to była chwila, więc się nie liczy. Za drugim raz, w drodze do Sajgonu, udało się jako tako zrobić w oczekiwaniu na kolejny lot, city tour po stolicy. Doha Hamad International Airport wita w sowim „lobby” trudnym do niezauważenia misiem; miś sobie słodko siedzi na zbiegu dróg do kilku terminali. Jest hasztagiem, który rządzi na Instagramie. Sugeruje słodkie życie w Katarze, mieście przyjaznym dzieciom. Lecz już nie gejom czy miłośnikom darów Dionizosa. I wielu innych postaw. Ale że Katar, dzięki też swojej „arabskiej CNN”, czyli telewizji Al-Jazeera postrzegany jest przez Zachód jako taki cywilizowany wahabita, wahabita z umiarem, bardziej wysublimowany i świadomy zróżnicowania świata, to sam w to w jakiś przedziwny sposób wierzy i pozwala na znacznie więcej przybyszom niż na przykład Saudyjczycy, gdzie ścina się czy kamienuje winnych za jakieś błahostki w rzeczy samej.

Plecy #przerwanysenkornagi

 

Mój problem polega na tym, że nigdy nie byłem hipochondrykiem. Co więcej, często ukrywałem ból (np. zęba), byle w danej chwili nie wyjść na mięczaka i robić dobrą minę do złej gry. Teraz widzę, że warto czasem zabawić się w osobę przewrażliwioną nawet zdrowotnym drobiazgiem. Nasze ciało potrafi być niesamowicie sprawne, jednocześnie kryjąc w sobie pokłady przyszłych chorób.

Był taki okres, kiedy marzyłem, by poznać jogę, wejść w nią z całą zaciętością i pewnością, że dobrze mi to zrobi. Niestety, ogólna energia uniemożliwia mi dołączenie do afirmatywnych mistrzów nirwany. Co więcej, jakiekolwiek wyciszenie powoduje, że od razu mija mi ochota kreowania, pisania, wymyślania. Spokojny, siadam cały i ani rusz dalej. Myśli spowalniają. Szare komórki jałowieją. Medytacja to nie jest moja siostra na drodze do samodoskonalenia. Za to wystarczy mi wysłuchanie kawałka Lorna Shore...

Pan Czytnik #przerwanysenkornagi

 Mniej więcej w 2010 przeszedłem na czytanie książek na czytniku. To były czasy! Pojawił się „pierwszy polski” czytnik eClicto. Za jakieś straszliwe pieniądze, za które równie dobrze można było kupić w miarę sprawne, kilkunastoletnie auto. Albo wypasionego alla w Egipcie, co kto woli.

31 sierpnia #przerwanysenkornagi

 

W każdym razie sierpień niby rodzi, jeszcze owocuje, jako tako ciepły, ba, ultragorący, a gdzieś na marginesie wieczornych godzin już wcale nieletni. Chłodzi, przygnębia, denerwuje. Skraca dzień, pikuje słońce, nie szczędzi deszczu. Nawet komary mają go dość, powoli obumierając. Maleje potrzeba grilla. Wcześniej wraca się do domu. Co niektórym radykalnie obniża się poziom libido. Optymiści lub desperaci wyszukują wylotów do Egiptu czy na Dominikanę, by jeszcze nażreć się upałem.

Podróże #przerwanysenkornagi

 

Podróże mają swoje mroczne, drugie życie. Swój rewers, który wcale nie jest taki kolorowy, jak późniejsze relacje, shorty czy filmiki. Podróże, choć w sposób oczywisty udowadniają, że zrobiliśmy to i gdzieś jesteśmy, potrafią też nieźle namieszać i zebrać krwawe żniwo. W podróży często weryfikujemy tych, którzy nam towarzyszą. Oto znajomi, z którymi świetnie się bawiło „u siebie”, rewelacyjnie się dogadywało, wszystko było poukładane, wszystko się spinało. Oto ci sami znajomi, z którymi wyjeżdżamy, załóżmy, do Paryża. Nagle okazuje się, że nie chcą wejść do żadnej knajpy, bo w ramach oszczędności lepiej pić tylko i wyłącznie na murku. 

Przesterowane laski kontra poukładane mężatki #przerwanysenkornagi

 

Konflikt między powyższymi antagonistkami toczy się już od kilku dziesięcioleci i uświadamia, jak trudno czasem forsować swoje w stu procentach. Chyba że zrobisz mocny alians z wódką lub narkotykami. Wtedy poczujesz, że potrafisz znacznie więcej. A że może się to skończyć poważnym zatargiem z pewnymi paragrafami kodeksu karnego, cóż. Czasem trzeba iść pod prąd (brawo, KSU). Nawet prąd z pluszu. Jak przesterowane laski. Słusznie uważają, że wolność, którą mamy, jest pozorowana. Np. w takiej Polsce A.D. 2022.

Dni dzieci #przerwanysenkornagi

 Mnie jednak fascynuje co innego. Kiedy mianowicie zapominamy, że byliśmy dziećmi. Takimi właśnie małymi, nieświadomymi jeszcze niczego.

Jaki był więc mały Putin, myślę sobie, widząc dzisiaj tę odpychającą twarz wschodniego barbarzyńcy. Czy kiedy jechał na swoim pierwszym rowerku, wymijał i strącał przy okazji inne dzieci? Albo taki mały Ziobro, jak to zaciekle kombinował przy piaskownicy, żeby wszystkie łopatki i wiaderka należały tylko do niego? 

Niemajówka #przerwanysenkornagi

 Odpoczywać trzeba, ale nie sposób odpocząć od codziennych relacji o rosyjskim bandytyzmie. Nikt o niego nie zabiegał, on zrodzony z czystego imperialnego zła sam się wprosił na ziemie Ukrainy. Oby wkrótce nieproszony gość dostał mocno tam, gdzie zasługuje i uciekł do swojej pieczary na długie dziesięciolecia. Na tę jednak chwilę nawet tak upragniona majówka staje pod znakiem zapytania.

Aniela #przerwanysenkornagi

 Aniela pochodziła z rodziny o korzeniach mocno ukraińskich, która od kilku pokoleń mieszkała pod Lubaczowem. Kiedy Armia Czerwona parła na Berlin, wyzwalając kolejne pałacie Rzeczypospolitej, babkę zauroczył pewien rosyjski oficer. Poszedł dalej, ale po drodze do wyzwolenia świata od nazizmu począł z Anielą syna. Mojego „przyrodniego” wujka. Inna opcja: wcale nie zauroczył.

Horyzonty wojny

 

Fot. Tomasz Ososiński

Tekst: Dawid Kornaga

Horyzonty wojny

Bombardowanie jest fake dialogiem. Rakiety udają posłańców pokoju, "my uspokajamy, my normalizujemy", mówią - kurwy jedne fałszywe. Leje po wybuchach już nie wiedzą, co mają powiedzieć, urwało im języki usprawiedliwiania się, tracą grunt pod samymi sobą, o ile to możliwe jeszcze bardziej. Horyzonty wojny, która wybuchła bez jej wypowiedzenia, w tle tylko psychopatyczne rozprawki i telewizyjne projekcje, one zdają się nie mieć granic wstydu. A nawet gdyby ją, tę wojnę 3.0 wypowiedziano, tak grzecznie, z wyprzedzeniem, dając czas na godne przygotowanie się, to co z tego, skoro właśnie się toczy i przytłacza, kosi, ścina i rozwala budynek po budynku, matkę po matce, dziecko po dziecku, nawet ledwo poczętym się już dostaje. I gdzie podziali się nasi "obrońcy życia" z tych wszystkich zakonów jurystycznych? Gdzie oni są, kiedy niedaleko nas wyrywają życie z korzeniami, to przed i to w trakcie. I tyle! Horyzonty wojny. Horyzonty niewiadomej. Choć dobrze wiemy, czym to się kończy za każdym razem. Ile jeszcze? Bracia Rosjanie, co nie tak z wami? Wy, których pradziadkowie i dziadkowie wyrwali hitlerowcom wnętrzności. Wy, którzy od 24 lutego 2022 glanujecie swoich braci za pomocą czołgów, transporterów opancerzonych, rakiet Grad, Smiercz, myśliwców SU-27 plus inne mordercze cyferki. Jesteście Kainami, tak was otagują już na zawsze. Takimi chcecie zostać zapamiętani? Naprawdę wam z tym dobrze?

PUTINOMORDERCZY LIMERYK

Kiedy nie ma się rakiet dalekiego zasięgu, które trafiłyby w schron Putina, pozostaje…

PUTINOMORDERCZY LIMERYK

Był sobie Putin, nowy Iwan Groźny dla Europy,

Przez tego drania miasta w zgliszczach, bomby, starcia, okopy.

I by dalej tak rządził, jebany skurwysyn

Bez empatii i prawa, „co ruskie, to bez win!”

Wtem go kulka w łeb; to jego przyboczni, żadne tam szkopy.

Mordor 2.0 #przerwanysenkornagi

 

Rosja po okresie wolności znów próbuje pompować mięśnie w siłowni o nazwie Wojny Nigdy Dosyć. Co wyszarpała Ukrainie między dwa tysiące dwudziestym a dwa tysiące dwudziestym siódmym, to jej. I na dokładkę: W ponadsześciomilionowym Warsaw City, stolicy Autonomii Polskiej w obszarze Federacji Europejskiej, przeludnionym przez migrację ludności z opustoszałych terenów prowincjonalnych na wschodzie, na które z kolei suną uchodźcy ze Wschodniej i z Zachodniej byłej Ukrainy (…) Prawie dziesięć milionów Ukraińców ubiega się obecnie o polskie obywatelstwo. Mieszkańcy Lwowa i okolic otrzymują je przeważnie z automatu.

Te fragmenty z powieści „Przerwany sen Kashi” (2018, Świat Książki)

Literatura albo śmierć #przerwanysenkornagi

 

Literatura ma też moc sprawczą, że śmierć zdaje się nie istnieć, a jeśli już, to wydaje się taka malutka, skromniutka. Już dawno przezwyciężona. Wreszcie literatura obraża śmierć, odradzając się w ramach sprzeciwu jako krnąbrny storytelling, niekończący się serial o ludzkiej chęci przetrwania. Potrzebny każdej generacji. Uwaga, zaczynam używać wielkich słów, więc odruchowo sięgam po pilota i przewijam ten felieton do spraw mniejszych a ważnych.