Dawid Kornaga każdą swoją książką stara się wzbogacić, użyźnić i pobudzić język barwnymi erytrocytami środków stylistycznych, odważnymi leukocytami narracji, ostrymi trombocytami humoru, płynnym osoczem fabuły. Tak też jest w przypadku jego nowej powieści. Wprawdzie miejscami niepotrzebnie zabrudzonej sporą dawką mocnych słów, niezawoalowanej erotyki i obscenicznych dosłowności, ale kto zdolnemu zabroni? Jeszcze by nam odpowiedział niegrzecznie jakimś mądrym zdaniem, choćby takim, że: Jedyne, co powinno być czyste, a nigdy nie jest, to sumienie. A my nie mielibyśmy sumienia, żeby nie przyznać mu racji.„Sąd Najwyższy obraduje w tajemniczej komnacie bez numeru na drzwiach. Nawet Franz Kafka by go nie wskazał.” Czytaj więcej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz