Fragment nowej prozy

Oto jej kara. 

Prostacka kara za mieszanie związków wysoce niezdrowych. Za weekendowe bankiety, wtorkowe rauty, czwartkowe fety. Za śmietanki towarzyskie, kefiry rozrywkowe, maślanki rozpustne. Za lajfstajlowe kokainki, spotifajowe amfetaminki, klubowe ememdaemki. Za bizantyjskie aperole, taktowne dżiny, hałaśliwe tequile, przyciszone bourbony, milczące whiskacze, pokrętne retorycznie wina. Za dwulicowe drinki, prostojebne shoty. Za całe uniwersum rozwydrzania i popuszczania sumienia.

Marsz Niepodległości #przerwanysenkornagi

Zbierając materiały do powieści „Berlinawa” (2014), niebezpiecznie często musiałem zanurzyć się w odmętach szaleństwa tych wszystkich ludzi wątpliwego czynu. Jak oni się podniecali, jak wszystko w nich wzbierało, kiedy tatuowali sobie na nadgarstku 18, na piersi 88 albo na plecach ukochaną, wręcz magiczną swastykę zakamuflowaną dla niepoznaki w celtyckich symbolach. Taki napieprzający lans, krew i honor, wkurw i jebnięcie, tak mniej więcej. 

O powieści CIĘCIA w Stolicy

Paweł Dunin-Wąsowicz odkrywa w STOLICY [nr 6(2325)] książki o Mordor Na Domaniewskiej Są i CIĘCIA, powieść z 2011, kiedy jeszcze Mordor nie nazywał się Mordor.cAle coś wisiało w powietrzu...